| |
|
| |
 |
| Herinnert u zich niet de volgende kreten van uit uw kinderjaren die menigmaal door uw ouders u ingeprent zijn:
"Geen ruzie, maar lief spelen met elkaar".
"Als je ruzie blijft maken sturen we je naar je kamer, dus stop er mee".
"Grote jongens huilen niet, dus stop met dat gejank".
Brave kinderen maken geen ruzie en schreeuwen niet naar elkaar en doen altijd wat hun ouders hun opleggen.
Het vervelende hierdoor is dat we naarmate we opgroeide op die manier meer en meer onze gevoelens zijn gaan |
| onderdrukken. Bang dat we werden om gestraft te worden wanneer we onze emoties niet meer de baas waren.
Dit gedrag is ons zo eigen geworden dat wij ook later in de maatschappij hetzelfde doen.
We gedragen ons zoals anderen dat van ons verwachten en stoppen alles diep weg. |
|
| |
|
| Als jij en je partner regelmatig ruzie maken, dan zijn dit een aantal goede tips om de lucht te zuiveren zonder dat je relatie een deuk oploopt.
Onenigheden komen zelfs bij de beste relaties voor, niets om je eigen voor te schamen dus.
En er is niets lekkerder dan af en toe die goede woorden wisseling te hebben om duidelijkheid te creëren en stoom af te blazen.
Als je echter niet voorzichtig bent bij een ruzie, kan deze al gauw escaleren in een "huiselijke" oorlog.
En dat kan de bedoeling niet zijn.
Vandaar hierop volgend een aantal tips om een ruzie in goede banen te leiden op weg naar een goede afloop en een verbetering van je relatie. |
| |
|
| Wanneer je bij je zelf een enorme woede bui voelt opborrelen, meld dit dan bij je partner door aan te geven dat je het dringend een aantal punten wilt bespreken, voor dat je ontploft.
Probeer te allen tijde je kalmte te bewaren, mocht dit niet direct lukken wacht dan even voor dat je losbarst.
Wanneer de kalmte terug is meld wat je te melden hebt en blijf redelijk en geef de ander de tijd en mogelijkheid om te reageren. |
|
|
|
| Ook bij het uitpraten van een ruzie is het beste zo kalm mogelijk te blijven maar voor al redelijk.
Zelfs al zou je de behoefte hebben om je partner uit te schelden voor al wat mooi en lelijk is, en je doet dit.
Reken er dan op dat je met gelijke munt terug betaald zult worden en misschien nog wel erger.
Dit zal dus zeker niet leiden tot het uitpraten van een ruzie. |
| |
|
| Heel vaak gebeurd het dat er pas een ruzie ontstaan wanneer de laatste druppel de emmer heeft doen overlopen.
Vast staat dat je dan eigenlijk al veel te lang gewacht hebt om iets uit te praten.
Het gevolg hier van is dat er vaak een heleboel punten te gelijk besproken gaat worden.
Het is zo gemakkelijk om er allerlei ander dingen bij te halen, ook alle ergernissen, zodat je op een gegeven ogenblik niet eens meer weet waar het om gaat.
Hierdoor zul je ook alle redelijkheid verliezen.
Voorkom dit door iedere keer zodra je ergens niet mee eens bent dit te melden en samen een oplossing te vinden. |
| |
|
| Zeg niet "jij doet altijd dit" als je partner datgene pas voor de tweede keer doet.
Beschuldig je partner ook niet dat er nooit iets gedaan word terwijl je in werkelijkheid bedoel
"ik wilde heel graag dat je dat voor me deed. Maar je deed het niet, zou je het alsnog voor me willen doen?"
Wees dus heel voorzichtig met het denken van "ik denk wel dat mijn partner dat weet en of doet", zonder het daadwerkelijk gevraagd of gezegd te hebben.
Wij mensen kunnen nog steeds geen complete gedachtes lezen. |
| |
 |
| Maak niet uit of je boos of verdrietig bent.
Zeg iets niet als je het niet werkelijk meent.
Zeg dan "ik haat het als je dit doet of zegt" en leg uit hoe jij je hierdoor voelt.
Verklaar geen haat in de heetst van de strijd.
Mocht dit toch een keer gebeuren weet dat; haat, en ik hou van je, dus liefde, erg dicht bij elkaar liggen.
Het kan ook een kreet zijn "ik hou zo veel van jou maar waarom doe je dit, ik voel me hierdoor zo rot". |
|
 |
|
| Twee plus twee is nog steeds geen 38.
En het heeft totaal geen zin iets uit zijn verband te rukken.
Laat je door woede niet leiden tot het stellen van ultimatums of je relatie dood te verklaren.
Waar het ook om gaat, één ruzie betekent nog niet het einde.
Dus sta jezelf niet toe de belangrijkheid van een incident op te blazen. |
| |
|
| Als jij niet onderbroken wilt worden, doe het zelf dan ook niet.
Als je niet wilt dat er tegen je wordt geschreeuwd, verhef je stem dan zelf ook niet.
Een goede tactiek om iemand te laten stoppen met schreeuwen is door zelf rustig te praten.
Hoe harder hij of zij praat, des te rustiger moet jij praten.
Probeer geduldig en tolerant te zijn en jezelf in de schoenen te verplaatsen van die ander.
Als je dat niet doet, verwacht dan ook niet van je partner dat die het wel doet. |
| |
|
| Nadat je enkele grondregels over het ruziën hebt vastgelegd, moet je niet over de techniek van je partner gaan ruziën.
Het is niet van belang wie wie onderbrak of wie begon met schreeuwen.
Bij welk vernietigend gedrag je je ook maar lekker voelt, stop er mee. |
| |
 |
| Zelfs als je denkt dat je niet schuldig bent aan de ruzie, maar je wel in het heetst van de strijd dingen hebt gezegd waarvan je spijt hebt, verontschuldig je hier dan specifiek voor.
De woorden "het spijt me" hebben een magisch effect op een schuldig geweten en zul je waarschijnlijk de verontschuldiging krijgen waarvan jij denkt dat je die verdient.
Verontschuldig je niet voor iets waar jij je echt niet schuldig over voelt.
En zeg niet "sorry maar.." Tenzij je zin hebt in de derde wereldoorlog.
Let |
| wel dat de verontschuldigen gevoelsmatig en met volle overtuiging bij je partner binnen komen en dat je partner deze ook accepteert.
Zo niet, dat is de ruzie nog niet ten einde en zal er verder gepraat moeten worden. Het beste deel van een ruzie is het weer goed maken.
Ja, het is een cliché, maar wel waar.
Maak het goed, verklaar elkaar weer de liefde en knuffel! |
|
| |
|
|
| |
