Relatietip.nl
 

Leven met een hartpatiënt.

 

Het leven met een partner die hartpatiënt is heeft heftige gevolgen voor jouw relatie.

Relatietip.nl
 

Discreet, veilig en betrouwbaar.

Wanneer het jou uitkomt.

 
Start lijn Onze hulpverleners lijn Wie zijn wij lijn Inloopspreekuren lijn Tips voor je relatie lijn Klik voor hulp
 
 
  navigatie Aanmelden hulpverleners
 
navigatie Aanmelden vrijwilligers
 
navigatie Ervaringsverhalen
 
navigatie Online groepssessies
 
navigatie Blog
 
navigatie Nieuws
 
navigatie Klachten
 
Volg ons op Twitter. Volg ons op Facebook.
 
Klik voor hulp.
 
 
Een partner als hartpatiënt. Hoe ga ik er mee om.
 
Relatietips Een hartaanval of hartinfarct heeft heftige gevolgen voor je relatie.
 
Iemand kan behoorlijk geestelijke gevolgen ondervinden na een hartinfarct. Een hartinfarct is een heftige ervaring waarbij men zich bewust wordt van de kwetsbaarheid van het eigen lichaam. Een verandering in persoonlijkheid kan veroorzaakt worden doordat men door angst of minder zelfvertrouwen niet meer dezelfde rol kan spelen in werk, gezin of relatie. Onzekerheid voor wat de toekomst
zal brengen kan een sterk beperkende invloed hebben. Bovendien zijn veel mensen na een hartinfarct bang voor herhaling en durven zich daarom niet meer in te spannen.
 
Harry is 45. Drie maanden geleden kreeg hij een hartinfarct. Hoewel het herstel voorspoedig verliep, bleef intimiteit een heikel punt. Harry was kort gezegd bang om na zijn hartinfarct weer te vrijen. Geleidelijk vonden hij en zijn vrouw echter een oplossing.
 
De eerste maanden, als je in het ziekenhuis ligt of er net uit bent, ben je helemaal niet bezig met een onderwerp als seks. Dan is het puur overleven, beter worden. Als je revalideert en de dagen op elkaar gaan lijken, dan pas denk je weer aan vrijen met je vrouw. Eigenlijk overvalt je dan ook meteen een soort neerslachtigheid, zo van: 'zal dat nog wel gaan?' Ik durfde er in elk geval niet over te beginnen met vrouw, omdat ik het gevoel had dat seks een drama zou worden.
 
Achteraf had Harry zijn angst liever meteen met zijn vrouw besproken. Hij was niet alleen bang voor het vrijen zelf, ook erover beginnen boezemde hem angst in. Op een gegeven moment, na een aantal maanden, merkte zijn vrouw dat hem iets dwarszat. Ze moest het letterlijk uit Harry trekken.
 
Toen ik na mijn hartinfarct weer opknapte was ik aanvankelijk heel vrolijk. Ik was gewoon bij dat ik het overleefd had en dat ik me weer beter voelde. Na verloop van tijd sloeg de verveling toe. Bovendien was ik bang geworden voor de toekomst. Wat als ik nog een hartinfarct krijg? Kan ik straks alles wel weer doen? En dat laatste dacht ik ook als het over seks ging. Ik las er wat over op internet en zag dat sommige medicijnen ook impotentie kunnen veroorzaken. Dat maakte me nog ongeruster, want mijn seksuele 'trek' nam wel weer toe.
 
Stiller.
Zijn vrouw merkte dat Harry steeds stiller en neerslachtiger werd en besloot Harry op de man af te vragen wat er aan de hand was. Hoewel hij er omheen probeerde te draaien, kwam de waarheid uiteindelijk boven tafel.
 
Ik vertelde dat ik bang was voor wat er ging gebeuren en dat ik ook bang was om intiem te worden. Kan mijn hart dat wel aan? Mijn vrouw begreep mijn angst en samen namen we de beslissing om het onderwerp bij mijn cardioloog ter sprake te brengen. Mijn vrouw is wat dat betreft veel moediger dan ik en ik was blij dat ik naar nu deelgenoot had gemaakt van mijn gedachten.
 
Relatietips Bij het volgende bezoek aan de hartspecialist was het mijn vrouw die erover begon. Ze vertelde over Harry's angst en vroeg de cardioloog ronduit of Harry en zij weer konden vrijen. In eerste instantie bleven de antwoorden van de cardioloog steken in medische vaktaal. Maar mijn vrouw was vasthoudend en vroeg of hij het ook in gewone lekentaal kon uitleggen. En uiteindelijk kreeg Harry de boodschap dat hij als hij weer trappen kon lopen of ramen zemen, ook weer aan seks kon doen.
Niet helemaal gerustgesteld.
Toch was Harry na dit bemoedigende bericht nog niet helemaal gerustgesteld. Nu hij erover kon praten met zijn partner, was er in elk geval wel een drempel overwonnen.
 
We bespraken het en gingen bewust op zoek naar een andere seksuele routine. Niet meer alleen rechttoe-rechtaan, maar ook allerlei andere dingen waar we eerder nooit aan gedacht hadden of die zelfs nieuw voor ons waren. Die ook in elk geval in mijn hoofd - minder belastend waren voor mijn hart. En eerlijk gezegd ging er een wereld voor ons open. Onze generatie heeft dan wel de seksuele revolutie meegemaakt, wij kwamen uit een klein dorp, dus veel was aan ons voorbijgegaan. Nu konden we dat goedmaken. Misschien kun je wel zeggen dat ons seksleven een nieuwe dimensie kreeg.
 
Langzaam kreeg Harry weer wat meer vertrouwen in zijn eigen lichaam. Na verloop van tijd durfde hij zelfs weer een ouderwetse vrijpartij aan: Vreselijk spannend vond ik het. Maar ik dacht: het is nu of nooit. En hoewel mijn hart razendsnel tekeer ging, ging het prima en was het een bevrijdende ervaring.
 
Toch zal het seksleven van Harry en zijn vrouw niet meer in de oude stiel vervallen. We weten nu dat er meer is dan alleen maar neuken. We experimenteren een beetje en daar voelen we ons goed bij. Ik ben en blijf voorzichtig als het om mijn hart gaat, maar ik durf in elk geval wel weer te genieten van seks en intimiteit.
 
Tips voor de partner (co-patiënt) van de hartpatiënt.
  1. Het krijgen van een hartinfarct is een donderslag bij heldere hemel voor beide partners. Beide partners zijn overgeleverd aan informatie en adviezen van de medici.
  2. De partner welke het hartinfarct overkomt is de eerste tijd alleen bezig met overleven en krijgt daarna te maken met onzekerheid en angst.
  3. De partner van deze persoon krijgt een mogelijk nog grotere schok en is eveneens bezig met overleven, onzekerheid,angst en moet dan ook nog alle lopende zaken regelen en een gezin draaiende houden. Het is dan ook van belang om de patiënt even lost te laten in handen van de medici en er op te vertrouwen dat ze in goede handen zijn. Dit ook om zich beter te kunnen concentreren op de huishoudelijke taken die gewoon verder gaan.
  4. Beide partners gaan dus op automatische piloot om het zo maar te zeggen. De een in het ziekenhuis en de ander thuis bij het gezin.
  5. Het moeilijkste van alles is het accepteren van het feit dat het leven van beiden is veranderd en de juiste manier te vinden om daar mee om te gaan.
  6. Bij beiden is het risico dat er een onderlinge afstand ontstaat op het gebied van gevoel. Daarmee wordt bedoeld dat de periode na een grote ingrijpende gebeurtenis en waarin de patiënt en co-patiënt alleen met hun eigen gevoel bezig zijn, te lang wordt. Waarna het contact tussen de partners soms moeizaam op gang komt.
  7. Het is dus van levensbelang voor de relatie dat wanneer het gevaar is geweken, de beide partners weer met elkaar communiceren en hun beider ervaringen delen en bespreken om zo tot elkaar te kunnen komen.
  8. Ga er dus niet vanuit dat je als co-patiënt de enige moet zijn die zich sterk moet houden voor die ander. Ook jij mag zeggen dat je geschrokken bent en dat je het moeilijk vind om er over te praten.
  9. Wanneer een patiënt blijft aangeven "laat me met rust" of "ik ben er nog niet uit" maar ook "ik kan dit niet" wat eigenlijk wil zeggen "ik durf dit niet" (bijvoorbeeld seksueel contact) word het tijd om eens mee te gaan, wanneer de patiënt weer eens voor een controle bij de specialist terug moet komen. Neem dan als co-patiënt zelf het initiatief en stel al je vragen die de patiënt uiteindelijk ook heeft maar niet durft te stellen.
  10. Maak gebruik van een revalidatie periode om weer nader tot elkaar te komen. De adviezen zijn vaak simpel. Ga wandelen en fietsen. Juist die activiteiten zijn geschikt om er achter te komen wat de patiënt wel en niet kan en er dan op een rustige manier over te praten.
  11. Als co-patiënt is het van belang het te accepteren wanneer de patiënt meld dat het echt te veel is en moet stoppen waar hij gebleven is. Neem de taak over en maak het af.
  12. Wel is belangrijk om de patiënt te stimuleren om steeds een stapje verder te komen in zijn lichamelijke herstel.
  13. Het lijkt de eerste periode, voor de co-patiënt, als of deze alles opzij moet zetten, ook zichzelf, en dus op de tweede plaats komt. Ook vaak voor de omgeving. Toch is het van belang om wanneer men vraag hoe het met je gaat, eens een eerlijk antwoord te geven en te vertellen dat je doodmoe word van die dagelijkse trippen naar het zieken huis. Dat het je zwaar valt om alles alleen te moeten regelen en dat je best hulp kan gebruiken voor de boodschappen en of kinderopvang.
  14. Probeer een rooster te maken voor ziekenhuis bezoek zodat er altijd iemand is maar dat jij een keer kan overslaan. De patiënt heeft daar echt wel begrip voor.
  15. Weet dat communicatie het sleutelwoord is voor alles, ook tijdens ziekte. Hetzij mondeling, hetzij schriftelijk.
 
Terug naar het overzicht relatietips >>>
 
 
 
| Gedichten |  Disclaimer |  Horoscoop |  Contact |  Weblog |  Links |
 
© Leven met een hartpatiënt