| |
|
| |
| Een bron van verdriet voor veel ouders: volwassen kinderen die hun ouders niet meer willen zien.
Eén op de vijf Nederlanders maakt zo'n breuk mee.
Herstel van de relatie gaat vaak moeizaam.
Het is voor beide partijen een drama. |
| |
 |
Niet op de verjaardag van je kleinkind mogen komen.
Met de feestdagen alleen zitten.
Toezien hoe anderen het wel leuk hebben met hun kinderen en kleinkinderen.
Ouders die het contact met hun volwassen kinderen verliezen zijn vaak radeloos.
Soms is de schaamte zo groot dat ze het niemand durven te vertellen.
Als je kind je niet meer wil zien, ben je als ouder failliet.
Breken is zelden een oplossing van een conflict tussen ouder en kind.
Je ouders blijven je ouders, zelfs na de dood.
Wie dat ontkent, maakt ook iets in zichzelf stuk.
Als je zelf kinderen hebt, welk voorbeeld geef je dan?
Het kan |
| jou later ook overkomen. Bovendien, opa's en oma's zijn heel belangrijk voor kinderen.
Die mag je hen niet afnemen. |
|
| |
|
| "Wij hebben niets misdaan.
Als ik zijn vrouw aan de lijn heb, zegt zij ronduit dat ik hem niet te spreken krijg.
Waarom doe je ons dit aan, heb ik meerdere malen geprobeerd hem te vragen.
Maar zonder resultaat". |
| |
| Natuurlijk, extreme gevallen van mishandeling in de jeugd maken een breuk met ouders soms onvermijdelijk.
Maar familie ruzies gaan meestal over futiliteiten.
Althans, zo lijkt het, want onder die futiliteiten gaan vaak grote frustraties schuil.
Dingen die de ouders zijn ontgaan, kunnen voor het kind bepalend zijn geweest. |
| |
Was je belangrijk voor je ouders?
Werd je betrokken in hun conflicten?
Mocht je van beide ouders houden?
Was je het lievelingetje of de zondebok?
Stonden ze achter je partnerkeuze?
|
| |
| |
| Ontmoet en praat online met andere lotgenoten over breken met ouders. |
 |
Voor iedereen die erkening, herkenning, steun, troost of hulp zoekt organiseren wij online groepssessies met het thema breken met ouders.
Deze groepssessies zijn voor lotgenoten die ervaring hebben met het breken met ouders of familie. |
| |
| Deze groepssessies zijn onder leiding van onze professionele hulpverleners.
Voor informatie of aanmelden klikt u op: Info & aanmelden. |
| |
| Info & aanmelden |
| |
|
| |
| Allemaal zaken die grote invloed hebben op de relatie.
En die tot uitbarsting kunnen komen door een futiliteit.
Breuken komen vaker voor als ouders of kinderen gescheiden zijn. |
| |
| Ouders hebben vaak geen idee waar de woede van hun volwassen kind vandaan komt.
Je hebt vaak een eigen verhaal over de relatie met je kind.
Hoe je hebt gezorgd, hoe veel je hebt opgeofferd, hoe goed je, je best deed.
Maar je kind heeft ook een verhaal.
En dat is altijd anders.
Omdat het kind in de relatie kwetsbaarder is dan de ouder.
Ouders zijn geneigd hun falen te vergeten en de goede dingen te onthouden.
Bij kinderen is het vaak anders om.
Je kunt elk jaar een leuk verjaardagsfeestje hebben gehad, maar die ene keer dat het werd overgeslagen, vergeet je nooit.
Opvoeden kan soms kwetsend zijn. Niemand doet het volmaakt. |
 |
|
| |
|
|
"Zodra ik binnenstap, krijg ik te horen wat ik allemaal niet goed deed.
Mijn vrouw kan al helemaal niks goed doen.
Daarbij overlaadt ze ons met geschenken.
Mijn moeder geeft me altijd het gevoel dat ik een onmondig kind ben.
Na zo'n bezoekje voel ik me drie dagen rot.
Op een dag heb ik besloten niet meer te gaan.
Of je nu 4 bent of 40, van je moeder wil je gewoon een keer horen dat je het wel goed doet.". |
| |
| Ouders zien zich zelf vaak als de gevende, opofferende partij.
Soms is dat de oorzaak van de problemen.
Een kind wil ook geven, maar krijgt de kans niet.
Dat schept ongelijkheid.
Als ik jou overlaad met geschenken en ik accepteer niets terug, dan voel jij je toch rot?
Uiteindelijk ga je, je daartegen verzetten.
Veel volwassenen kampen met verdriet, omdat hun ouders niet hebben gezien dat zij ook veel investeerden in de relatie.
Een kind, hoe jong ook, geeft al.
Het troost zijn ouders, probeert conflicten op te lossen, voelt zich verantwoordelijk voor de zorgen van de volwassenen.
Als je daar nooit erkenning voor hebt gekregen, kun je het daar heel zwaar mee hebben of krijgen in je latere leven.
Praat er dan over en ruim het op, zou je denken.
Maar dat is nu juist het moeilijke tussen twee partijen die zo dicht bij elkaar staan, maar wel een generatie verschillen. |
| |
| Deze generatie leeft in een praatcultuur, de generatie van onze ouders niet.
Die vinden het bedreigend als alles ineens op tafel wordt gelegd.
Het heeft nu geen enkele zin meer om naar één van de ouders van 80 jaar toe te stappen met een lijst waar op staat wat ze allemaal fout hebben gedaan.
Ze zullen zeggen dat het allemaal niet waar is.
Ze zullen zich diep gekwetst voelen en de verwijdering zal alleen maar groter worden.
Praten is op zich goed, maar heb het over andere dingen.
Hoe was hun jeugd?
Hoe vond ze het om er alleen voor te staan toen ze jou opvoedde?
Dat zijn gesprekken die tot meer begrip leiden. |
| |
|
| "Ik heb het opgegeven.
Mijn vader verandert nooit. Altijd zit hij me af te breken.
Ook als kind kan ik in zijn ogen niets goed doen.
Toen ik hem daar een keer mee confronteerde, zei hij: stel je niet aan. In elke familie is wel wat.
Sindsdien ben ik niet meer naar hem toe gegaan". |
| |
 |
Zijn het niet gewoon egoïsten, kinderen die hun ouders zomaar laten vallen?
Is het de tijdgeest?
Het is iets van alle tijden, wat te bedenken van al die emigranten?
Ook daar zaten vaak familiekwesties achter.
Deze problemen komen wel meer voor als er meer gescheiden wordt, omdat scheidingen vaak leiden tot familiebreuken.
Kinderen zijn zeker niet egoïstische dan de ouders.
Niemand doet zoiets voor zijn lol.
Vaak zijn kinderen vergevingsgezinder dan ooit.
En zeker tegenover hun ouders, dan andersom.
Veel vaders en moeders zijn wrokkig.
Ze zijn soms niet goed in staat naar hun eigen aandeel in het conflict te kijken, omdat ze vinden dat het kind bij hen in het krijt staat.
In zekere zin is dat ook zo.
Van je ouders heb je, je leven gekregen.
Dat |
|
|
kun je nooit teruggeven. Maar wie zijn kind daarmee belast, is niet goed bezig.
Voor ouders geld: Het maakt niet uit of je gelijk hebt, doe gewoon die stap extra naar je kind toe.
Voor kinderen geld misschien: is het tijd dat jij je niet meer alleen moet afvragen of je goede ouders had. Maar ook of je nu wel een goed kind voor ze bent. |
| |
|
|
"Na jaren, waarin wij kosten nog moeite hebben gespaard, hebben 1 van beide zoons, met gezin, terug.
Het is of er nooit iets tussen ons heeft gestaan.
Nu steken we alle energie in de tweede zoon.
Onze ervaring is, dat de aanhouder wint". |
| |
| Ontmoet en praat online met andere lotgenoten over breken met ouders. |
|
Voor iedereen die erkening, herkenning, steun, troost of hulp zoekt organiseren wij online groepssessies met het thema breken met ouders.
Deze groepssessies zijn voor lotgenoten die ervaring hebben met het breken met ouders of familie. |
| |
| Deze groepssessies zijn onder leiding van onze professionele hulpverleners.
Voor informatie of aanmelden klikt u op: Info & aanmelden. |
| |
| Info & aanmelden |
| |
|
| |
|
| "Ik wilde haar uit mijn leven bannen.
Nu zit ik aan haar ziekbed en houd haar hand vast.
Ik heb geleerd dat je, van je moeder een nieuw beeld moet vormen.
En dat niet alleen bestaat uit alles wat je niet kreeg, maar uit wie zij werkelijk is, namelijk ook maar een gewoon mens". |
| |
| Het kan altijd weer goed komen en het bloed kruipt waar het niet gaat kan.
En als het niet goed komt, zie je vaak dat mensen zich postuum toch met hun overleden ouders willen verzoenen.
Ze schrijven hen een brief of verdiepen zich eindelijk in het leven van die mensen en waarom ze zo waren. |
| |
|
- Weerhoud een partner er niet van om zijn ouders te bezoeken.
- Wanneer de kinderen hun opa en oma weer eens willen zien probeer dat ook zo goed mogelijk te regelen.
- Wanneer er toenaderingspogingen gedaan worden, probeer daar zo goed mogelijk mee om te gaan, desnoods met een onafhankelijk bemiddelingspersoon.
|
| |
|
|
| |
