| |
|
| |
|
 |
Hij ligt nu weer straalbezopen op de bank en ik zit hier met tranen en een pijnlijk hoofd. Nadat hij me in een hoek gedreven had sleepte hij me aan mijn arm eruit en draaide mijn arm zo om dat ik op de grond terecht kwam. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Nu zeg ik elke keer tegen mezelf, waarom ben je niet weggegaan toen je de eerste klap kreeg? Tot op heden kan ik er geen antwoord opgeven, liefde? medelijden? ik weet het niet..
Tijdens de ruzie werd hij op een gegeven moment zo kwaad dat ik dacht en nu moet ik geloof ik wegwezen. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Ik heb zijn gedrag getolereerd, psychiaters afgelopen, die trouwens nooit een diagnose gesteld hebben, maar hem contant in een agressie-regulatietherapie wilde hebben.
Ik heb me laten vernederen, mijn leven laten controleren, en elke avond alleen gezeten. Hij kon wel dingen voor zichzelf doen, maar niet samen. Zijn alcoholische uitspattingen verdragen. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Toen hij voor de eerste keer geweldadig deed, was hij een deur (1 van de weinige overblijfselen van mij en mijn overleden partner) als een beest in mekaar aan het trappen/rammen.
Een hele gemene kop trok hij daarbij.
Hoewel ik bang werd, won mijn verdriet en ben ik op hem in gaan slaan tegen zijn borst, hoe hij zoiets kon doen. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
De tijd daarna? Mishandelen, schelden, manipuleren, dwingen, zielig doen, buien, bedreigen enz, we kennen het allemaal. Heb alles mee gemaakt, geslagen worden met riemen, bezemstelen, rolgordijnen enz, wurgen met handen, telefoonsnoer, ochtenjasriem. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Zijn familie zou hem vroeger ernstig hebben mishandeld. Hij zou de klappen hebben opgevangen die voor zijn broertjes bedoeld waren. Hij hate zijn familie, en om mij te beschermen wou hij niet dat ik contact met ze had. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Ik bleef alleen achter en op een avond onze eerste ruzie wat uitliep op een flinke mep. Dat ik toen niet gezien heb dat dat fout was.
Nee ik gaf mezelf de schuld, had ik maar niet zo'n grote bek moeten geven. Acheraf gezien achtelijk.
Dus grote bek of niet, hij had mij nooit een mep mogen geven.
Toch weer bij elkaar gekomen. Het ging voor mijn gevoel goed. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Nu ben ik weer weggegaan. Goed van haar, zal je nu denken...maar ho stop. Ik blijf een dombo want op de 1 of andere zieke manier blijf ik van hem houden en hopen op beterschap.
Ik bel zijn psychiater, regel andere medicijnen, bel en sms me suf. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Ik kan mijn vriend in mijn gedachten niet loslaten. Hij belt steeds en zegt dat hij van mij houd. Maar af en toe begint hij ook te bedreigen.
En dat als hij Nederland moet verlaten dan zou hij mij wreken. En zo hard dat ik dat voor de rest van mijn leven niet vergeet. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
| |
|
|
 |
Maar het is niet minder geworden, maar juist erger. Ik mag helemaal niks meer. Ik mag nooit meer het huis uit. Niet meer met mensen praten, zelfs niet met mijn familie.
Ik mag geen studie meer volgen. Ik mag geen plezier meer hebben. Ik mag niets meer.
Ik wordt helemaal in een hoekje gedrukt. En als ik ook maar één keer per ongeluk iets van die dingen toch doe, dan scheld hij me helemaal verrot. En ben ik een slet ben en nog van alles en nog wat. |
| |
| Klik hier om verder te lezen. >>> |
|
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
